به گزارش مجله خبری نگار، تابستان سال گذشته را به یاد بیاوریم، وقتی توماس توخل با چلسی در آسمانها بود. تیم لندنی قهرمان اروپا شد و خط حمله خود را با خریدن روملو لوکاکو از اینترمیلان تقویت کرد، بازیکنی که در دو فصل قبل بیش از ۲۰ گل زده بود. مربی آلمانی بعد از جانشینی فرانک لمپارد، چلسی را متحول کرد و همه چیز برای اینکه به دوقطبی لیورپول و منچسترسیتی بر فوتبال انگلیس پایان دهند، فراهم بود.
پیشبینیها، اما درست از آب در نیامد. جنگ اوکراین باعث شد دولت بریتانیا این تیم و مالک روسش را تحریم کند و در واقع چلسی از انجام اقدامات عاقلانه محروم شد. موجودیت باشگاه زیر سؤال رفت. در نهایت دولت اجازه فروش باشگاه را صادر کرد و تاد بولی امریکایی به دوران ۱۹ ساله الیگارش روس، رومن آبراموویچ پایان
داد.
این بیرون زمین بود. در زمین، لوکاکوی صد میلیون دلاری اصلاً مبلغ گزاف خود را توجیه نکرد تا خوشبینیهای تابستان قبل از بین برود و او نتوانست آمار گل عالی دو فصل حضور در اینتر را تکرار کند. بعد مصاحبه جنجالیاش و ابراز پشیمانی از ترک سنسیرو، چلسی را تا حدی به هم ریخت. پروژه تحول توخل در میانه راه متوقف شد و بهعنوان مثال او فصل قبل به هیچ جامی نرسید، اما کمتر کسی مربی آلمانی را مقصر دانست. او توانست شرایط سختی را در روزهای تحریم و ماجرای فروش باشگاه مدیریت کند، در نهایت تیم به سهمیه لیگ قهرمانان رسید و در دو فینال حذفی هم شرکت کرد که هر دو را در ضربات پنالتی به لیورپول باخت. از یک مربی در این شرایط نمیتوان انتظار بیشتری داشت.
فصل قبل خیلی چیزها دست توخل نبود. این فصل، اما همه چیز تحت کنترل است. با آمدن مالکیت جدید در اردیبهشت ناآرامیهای درون باشگاه به پایان رسیده، لوکاکو هم به اینتر قرض داده شد. با حل این دو مشکل، توخل میتواند یک بار دیگر روی گرفتن بهترین بازی از تیمش در فصل پیش رو تمرکز کند، اما به اعتراف خودش این روند بسیار کند پیش میرود.
بعد از باخت به شارلوت و آرسنال، توخل گفت نمیتواند تضمین کند تیم در آغاز فصل آماده باشد. در حالی که خیلی نمیتوان نتایج پیشفصل را ملاک قرار داد، نمایش چلسی در طول تابستان موافق اظهارات توخل است. ناامیدی از عملکرد تیمو ورنر هم به دردسرهای توخل اضافه شده است.
بله بازیکنان کلیدی از تیم خارج شدند و بازیکنان دیگری هم میخواهند راه آنها را در پیش بگیرند. این هم درست است که چلسی بسیاری از اهداف خود در فصل نقل و انتقالات را از دست داد. اما بر خلاف اختلالاتی که در اوایل سال میلادی در چلسی به وجود آمد، بسیاری از این ناکامی زیر نظر و مدیریت توخل شکل گرفته است. چلسی اگرچه آنتونیو رودیگر و آندریاس کریستنسن را از دست داد، اما یک مدافع میانی در کلاس جهانی مانند کالیدو کولیبالی و بازیکنی مثل رحیم استرلینگ را جذب کرده است.
از نظر فوتبالی، وضع تیم خیلی بدتر بود وقتی در ژانویه سال ۲۰۲۱ توخل به چلسی آمد، اما او با غلبه بر امثال اتلتیکومادرید، رئال مادرید و منچسترسیتی قهرمان اروپا شد و تیم را در جمع ۴ تیم اول لیگ برتر قرار داد؛ بنابراین قبول اظهارات همراه با ناامیدی توخل نسبت به کیفیت تیمش و اصرار برای اینکه به خریدهای بیشتری نیاز دارند تا رقابتی شوند، سخت است.
قابل درک است که فعالیت سنگین نقل و انتقالاتی، لندن را به هم ریخته. تاتنهام، ریچارلیسون، ایوه بیسوما و ایوان پریشیچ را گرفته و میخواهد مثل فصل قبل حداقل به سهمیه لیگ قهرمانان برسد. رکورد آنتونیو کونته در تیمهای سابق از جمله قهرمانی سال ۲۰۱۷ با چلسی، شعف فراوانی را در میان هواداران اسپرز به وجود آورده است.
آرسنال هم بازیکنان زیادی خریده از جمله گابریل ژسوس و اولکساندر زینچنکو از منچسترسیتی تا بتواند شانسی برای رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان داشته باشد.
اما هیچ کدام از اینها نمیتواند مانع توانایی توخل برای آمادهسازی چلسی شود. تیم او شاید برای رقابت با سیتی و لیورپول کمی کوچک باشد، اما قطعاً کیفیت لازم برای قرارگرفتن در جمع ۴ تیم اول جدول و رسیدن به مراحل پایانی جامهای حذفی را دارد. این پایینترین استاندارد است و حالا که باشگاه مشکلات زیاد فصل قبل را حل کرده، زیر پای توخل سست میشود اگر نتواند تیم را به اهدافش برساند.